Większość wykonywanych przez nas akcji ratowniczych odbywała się za pomocą śmigłowca, bo była to najszybsza i najbezpieczniejsza metoda, jednak zdarzały się momenty, w którym nie mógł być on wykorzystany. Podczas złej pogody czy choćby wielu wezwań, musieliśmy dostać się do osób poszkodowanych bez jego pomocy, z użyciem sprzętu do wspinaczki.
Profesjonalne szelki alpinistyczne
Nawet na najłatwiejszych trasach nie mieliśmy zamiaru ryzykować, więc wyposażenie wspinaczkowe było przez nas używane przez cały czas. Najważniejszym elementem tego wyposażenia były oczywiście szelki bezpieczeństwa alpinistyczne, bez których żaden ratownik nigdy nie podejmował się pracy w terenie. Byliśmy wzywani do różnych miejsc w górach, często bardzo niedostępnych, więc nasze szelki były całkowicie profesjonalnymi odmianami, używanymi przez zawodowych taterników i sportowców. Opinały one tors i stawy w taki sposób, by jednocześnie chronić przed upadkiem, ale nie ograniczać ruchu podczas wspinaczki, gdzie swoboda ruchu i szybkość reakcji były niezwykle ważne, i nie stwarzać zagrożenia podczas upadku, gdzie zbyt mocno napięte szelki mogłyby być przyczyną urazu. Nie były one jednoczęściowe, i składały się z kilku sekcji połączonych ze sobą mocnymi zapięciami, które można było bardzo szybko usunąć w razie potrzeby, choćby podczas zaplątania się w linę.
Posiadały one również zaczep i prowadnicę do liny wspinaczkowej, która automatycznie blokowała się przy zbyt dużym obciążeniu, które wywoływała zwykle utrata równowagi. Szelki te posiadały również szereg zaczepów na liny i oprzyrządowanie, umożliwiające sprawną wspinaczkę niemal w każdych warunkach. Te same zaczepy mogły również służyć do zamocowania dodatkowych szelek, które używane były do ewakuacji poszkodowanych osób.